daranmaq

1. məch. Daraqla bir-birindən ayrılıb nizama salınmaq, düzəldilmək. <Qərib:> Siyah saçları darandı; Canım həsrətində yandı. «Aşıq Qərib». <Hindli qız:> Darandıqca qıvrılar tel; Üz üstündə yana düşər. A. Ş..

2. məch. Daraqdan keçirilmək, daraqlanıb təmizlənmək. Yun daranmışdır.

3. qayıd. Öz başını daramaq. Yuyundun, darandın, qarlar kimi saf; Tellərin sığallı, gözlərin şəffaf. Ə. C.. Kamal durub geyindi, darandı, yuyundu. S. R..

4. Bax daraşmaq. . . Təbii sərvətini əldə etmək üçün <imperialistlər> cənubdan və şimaldan İranın cəmdəyinə daranmışdılar. M. S. O..

5. Bax dırmaşmaq. <Qız-gəlinlər> səhəngi atırlar çiyinlərinə, kəklik kimi daranırlar dağ yuxarı. N. V..